Ik laat niet snel het achterste van mijn tong zien.. De meeste mensen kennen mij als grappig, vrolijk, iet wat contact gestoord maar verder een doodnormale jongen. En in grote lijnen is dat ook waar! Ik heb een baan, een huis, huisdieren, vrienden, eigenlijk alles wat ieder mens heeft. Maar er is ook een kant van mij die bijna niemand ziet. Een kant die elke ochtend denkt “alweer wakker geworden”. Dat klinkt veel ellendiger dan het eigenlijk is..
Ik kamp al jaren met depressies, het is met zo goed een onderdeel van mij als mijn veel te dikke buik en mijn kale hoofd :( Maar wat is dat nou, depressie.. Iedereen kent het woord, maar slechts weinig snappen echt wat het betekend om in een depressie te zitten. En dat is goed natuurlijk! Ik zou slechts weinigen toewensen wat zo een diep en verborgen deel van mij is.
Mensen met een depressie kunnen prima functioneren! Laat ik dat als eerste opmerken :) Soms heb je zelf niet door dat je samenwerkt met iemand die depressief is. Tenzij er niks aan gedaan word, zul je niets zien aan iemand die depressief is. Ikzelf zal zelden tegen iemand zeggen dat ik met depressies kamp, en de mensen die het wel weten kunnen niet zomaar zien WANNEER ik met een depressie kamp. Ook dat kan verschillen, maar eigenlijk hebben alle depressies, en de mensen die er aan lijden wel met elkaar gemeen dat je het niet zomaar aan de buitenkant kunt zien.
2020 was voor veel mensen natuurlijk een rampzalig jaar. We hebben allemaal te kampen met de gevolgen van het Corona pandemie. Mensen kunnen nergens heen, zitten opgesloten en gaan zich eenzaam voelen. Op een bepaalde manier denk ik, nu merk je ook eens wat een depressief mens voelt. Nergens heen kunnen, met niemand kunnen praten. En hoewel 17 miljoen Nederlanders nu "opgesloten" zitten in hun huis, de meeste depressieve mensen zitten opgesloten in hun hoofd. En daar kun je helaas niet van kamer wisselen om even "ergens anders" te zijn. die grote zwarte wolk hangt altijd boven je hoofd. Na de dood van mijn vader zakte ik al vrij snel weer in die depressie. Overdag's lach ik wat af, gezellig met iedereen. Maar de avonden.. Dan word het zwaar. Dan gaat die masker af en ontaard die grote donkere wolk in een stortvloed van tranen. Toen begin December ook mijn zo dierbare tante overleed was het plaatje compleet. Het is nu nog even wachten tot mijn moeder sterft, en dan ben ik er ook wel klaar mee. Exit voor Jan.
Maar dat hoeft natuurlijk niet zo te blijven. Als je zulke gedachtes hebt dan kun je naar de huisarts. die kan je door verwijzen naar een psycholoog, en je kan natuurlijk aan de antidepressiva. Het grooste probleem is dat begin, die ingang die er moet zijn om er over te kunnen praten. Veel mensen zien een depressie nog steeds als een taboe. Wat eigenlijk best raar is, want praten over de griep is wel normaal. Je seksleven online aan de Wilgen hangen is tegenwoordig ook sociaal geaccepteerd, dus waarom een geestesziekte niet? Waarom horen we liever niet van onze omgeving dat ze het zwaar hebben?
Ik zelf heb besloten het helemaal anders aan te gaan pakken. De antidepressiva heeft als nadeel dat ik zo enorm af vlak, dat het leven eigenlijk ook maar gewoon een mistig veld in de herfstschemer is. En hoewel dat natuurlijk de scherpe randen eraf haalt betekend dat ook dat ik een stuk "mis". Ik begin ondertussen aardig goed te herkennen wanneer "de depressie spreekt", en ik ga mezelf eraan herinneren dat dat niet is wie ik ben. En ik ga er over praten! met iedereen die het maar horen wil. Niet omdat ik nou zo graag in de belangstelling sta.. Als ik aandacht wil trek ik mijn glitterjurk en stilletto hakken aan. Maar juist omdat steeds meer mensen last krijgen van, zoals de wetenschap dat noemt "geestesziektes" en het dus eigenlijk net zo normaal moet worden als praten over je seksleven.
Hoewel ik dat laatste dan weer niet weet. Net zoals vele andere depressieve mensen heb ik helemaal geen zin in dat gefrot aan mn bips.
---
BELANGRIJK: Ik ben geen expert. ik blog vanuit mijn beleving en mijn ervaringen. Zoek bij klachten altijd advies van je huisarts of de praktijkondersteunende GGZ medewerker. Heb je zelfmoordgedachtes, aarzel niet en bel meteen 113! De wereld is heel mooi, geen mens kan gemist worden.